1^Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΕΡΙΣΣΟΥ

Το σχολείο μας.

Το υπάρχον κτίριο εγκαινιάσθηκε  το 1953. Στην ίδια θέση υπήρχε διώροφο πέτρινο διδακτήριο που δυστυχώς γκρεμίστηκε από τον καταστροφικό σεισμό του 1932. Οι μαθητές τις επόμενες χρονιές φιλοξενήθηκαν είτε σε λυόμενα παραπήγματα είτε σε χώρους της εκκλησίας μέχρι που οι κάτοικοι χρησιμοποιώντας τα συντρίμμια του κατεστραμμένου σχολείο έκτισαν καινούριο Ubuntu wireshark. Υπό το φόβο ενός σεισμού προτίμησαν να είναι ενός ορόφου. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από τον πύργο του Κουτσακίου , απέναντι από το σχολείο , που και αυτός είχε καταρρεύσει από τον ίδιο σεισμό.  Αυτός ο πύργος κατασκευάστηκε από πέτρες που πάρθηκαν από τα αρχαία τείχη της Ακάνθου κάτι που καθιστά το σχολείο μας μνημείο αρχαιολογικής κληρονομιάς.

Το  περιοδικό Κύτταρο ,τεύχος 2 και 3, δημοσιεύει ένα πολύ αξιόλογο άρθρο για την  εκπαίδευση στην Ιερισσό στα χρόνια της Τουρκοκρατίας  του φίλόλογου κ. Δημήτριου Θ. Κύρου.

<<  Από το 1430 με την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς Τούρκους στη Μακεδονία αρχίζει η Τουρκοκρατία (δηλαδή η δουλεία, ο κατατρεγμός, η βαρβαρότητα, η φοβέρα και ο τρόμος) Gangnam 1970. Για τους τρεις πρώτους αιώνες της περιόδου αυτής (15ος-17ος αιώνας) δεν μπορεί να γίνει λόγος για εκπαίδευση στα χωριά της Χαλκιδικής, τα οποία διοικητικά ανήκαν στον καζά της Κασσάνδρας και ήσαν φτωχά, μικρά και, κυρίως, ορεινά. Η εκπαίδευση των κατοίκων των χωριών αυτών άρχισε δειλά–δειλά από το β΄ μισό του 18ου αιώνα και συνεχίσθηκε μέχρι την α΄ εικοσα­ετία του 19ου αιώνα. Η προσπάθεια για τη μόρφωση των υπόδουλων Χαλκιδικιωτών διακόπηκε βίαια με την επανάσταση του 1821, η οποία στη Χαλκιδική είχε άδοξο και τραγικό τέλος Ogre Snow. Αρκετά χρόνια μετά τον “χαλασμό” οι κάτοικοι ξαναβρήκαν σιγά–σιγά τη δύναμη και το κουράγιο, με τη συμπαράσταση της Εκκλησίας, να ιδρύσουν Σχολεία, για να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, και κυρίως το 1866, ιδρύθηκαν με πρωτοβουλία των επισκόπων των τριών επισκοπών της Χαλκιδικής (Κασσανδρείας, Ιερισσού και Αγίου Όρους και Αρδαμερίου και Γαλατίστης) Σχολεία, που χαρακτηρίζονται ως Κοινά, Αλληλοδιδακτικά και Δημοτικά σε πολλά χωριά της Χαλκιδικής. Το τέλος του 19ου αιώνα βρήκε τη Χαλκιδική με πλήθος Σχολείων (Αστικών, Ελληνικών, Δημοτικών και Νηπιαγωγείων), τα οποία στεγάζονταν σε περικαλλή λιθόκτιστα και, κυρίως, διώροφα κτίσματα 너무너무너무 mp3 다운로드.

Όσον αφορά την Ιερισσό η εκπαιδευτική κατάσταση είχε ως εξής μέχρι το 1912, χρονιά απελευθέρωσης από τους Τούρκους:

• Στις 26 Νοεμβρίου 1839 η Μονή Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους ενίσχυσε οικονομικά την Ιερισσό με 5 γρόσια για «σχολήν»1, η οποία προφανώς θα ήταν ένα Γραμματοδιδασκαλείο ή Κοινό Σχολείο (Βλέπε Σημ. 1……………………………….

•  

• Στα τέλη Ιανουαρίου του 1876 (ίσως στις 30, ημέρα μνήμης των Τριών Ιεραρχών και σχολικής εορτής των Γραμμάτων) έγινε η θεμελίωση της Σχολής από τον επίσκοπο Αμβρόσιο. Συγκεκριμένα ο επίσκοπος «κατελθών εκ Λιαριγκόβης και ιερουργήσας εν τη εκεί εκκλησία μετά την αποπεράτωσιν της θείας μυσταγωγίας, φέρων την αρχιερατικήν αυτού στολήν και συνοδευόμενος υπό του κλήρου και απάντων των κατοίκων έθηκεν χειρί του θεμέλιον λίθον του εκπαιδευτικού τούτου καταστήματος, εκφωνήσας προηγουμένως εν τη εκκλησία και προτρεπτικόν προς την παιδείαν λόγον εις τα πνευματικά αυτού τέκνα». Κατά την τελετή της θεμελίωσης «εξεφωνήθη επίσης λόγος υπό του διδασκάλου της κωμο­­πόλεως κ. Νικολάου Βουργαρελίδου13, αναπτύξαντος την εκ των γραμμάτων ωφέλειαν»14.

• Αμέσως μετά τη θεμελίωση της Σχολής (ίσως από την επόμενη μέρα) ο επίσκοπος Αμβρόσιος με άδεια του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (της Μεγάλης Εκκλησίας) περιόδευσε στο Άγιον Όρος για τη συλλογή συνδρομών για την ανέγερσή της15.

• Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους η Σχολή «διά της συνδρομής των εν Άθω Πατέρων έφθασε μέχρι στέγης, οι δε κάτοικοι έσπευσαν μεν και ούτοι, ίνα προσφέρωσιν τον οβολόν των και καταβιβάσωσι την εκ του μακράν της κωμοπόλεως αυτών όρους απαιτουμένην ύλην, δεν έχουσι δε τους απαιτουμένους πόρους προς αποπεράτωσιν αυτής»16.

• Στις αρχές Ιουνίου του 1877 (Σάββατο της Πεντηκοστής) ο νέος επί­σκοπος Ιερισσού και Αγίου Όρους Θεόκλητος επισκέφθηκε την Ιερισσό, ύστερα από πρόσκληση των κατοίκων της, όπου την Κυριακή της Πεντη­κοστής ιερούργησε στον Ναό της κωμόπολης. Μετά τη Θεία Λειτουργία επισκέφθηκε τη Σχολή και «απέτεινε προς τους μικρούς μαθητάς τας πατ­ρικάς αυτού νουθεσίας», εξηγώντας «σαφώς και μετά ευκρινείας τα εκ των γραμμάτων προκύπτοντα καλά.>>

• 

Στο ίδιο περιοδικό ο ιστορικός κ. Ιωακείμ Αθ. Παπάγγελος δημοσιεύει το παρακάτω άρθρο.

<<Σχολείο στην Ιερισσό το 1796

Αναζητώντας πληροφορίες για τα πρώιμα Σχολεία της Χαλκιδικής κατέφυγα και στις «Ληψοδοσίες», του Αρχείου της Μονής Βατοπεδίου.

Με τον όρο «Ληψοδοσία» προσδιορίζεται το αυτοσχέδιο τεφτέρι στο οποίο καταγράφονται συντομογραφικά και αναλυτικά όλες οι εισπράξεις και οι πληρωμές της Μονής, ………………….Παρουσιάζω δύο ενδιαφέροντα ευρήματα τα οποία αφορούν την Ιερισσό:

Αρχείο Βατοπεδίου

Ληψοδοσία έτους 1796

δόσεις 1796: δάνειον (δόσις) γρόσια 220· τω π» Αρσενίω

Όπου ήτον διδάσκαλος εις Ιερισσόν.

Ληψοδοσία έτους 1839:

Δόσις  γρόσια 50 εις βοήθειαν του σχολείου της Ιερισσου (1η Δεκεμβρίου).

Η ανωτέρω μαρτυρία υπάρξεως διδασκάλου στην Ιερισσό, το 1796, προϋποθέτει την λειτουργία Σχολείου στην ιστορική κωμόπολη. από τα μέχρι τώρα γνωστά, το Σχολείο αυτό ήταν ένα από τα παλαιότερα της Χαλκιδικής.>>

Δυστυχώς στα νεώτερα χρόνια έγιναν προσθήκες αιθουσών ,όπως το ολοήμερο, το κυλικείο και οι τουαλέτες που άλλαξαν την αρχιτεκτονική του κτιρίου. Παραμένει όμως μέσα σε ένα θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον που χαίρονται όχι μόνο οι μαθητές αλλά και οι κάτοικοι.

Βιβλιογραφία : Περιοδικό Κύτταρο  , ΑΡΘΟΓΡΆΦΟΙ , Ιωακείμ Παπάγγελος, Δημήτριος Θ. Κύρου, Λαγόντζου Άννα τεύχη: 2,3 και 9

Ιστοσελίδες : Δήμου Αριστοτέλη